بسمه تعالی

با نام و یاد خدای کریم

گاهی به رفتارهای خود که دقت میکنیم ؛‌ غرق در افکار خود و مشغول واگویه ها هستیم ؛ حتی ساعت های زیادی از روز با خودمان خلوت کردیم ؛‌اما دریغ از یک ذره در جهت مثبت قدم برداشتن ؛‌ ذهن درگیر گفتار اما گفتار بیهوده ؛ گاهی از لابلای آن همه های وهوی ؛‌سر بیرون کشیده و اوهومی می گوییم ؛ باز درون لاک خود رفته و شخم زدن های دیروز و پریروز و… تکرار می کنیم.

جایی خواندم به خدا اعتماد داشته باش ؛ با اطمینان کامل گفتم ؛‌با من که نیست…

وقتی دقیق تر نگاه کردم و ادامه کلام رو گرفتم ؛‌دقیقا با من بود ؛ می دانی چرا؟؟؟

زیرا من بی اعتماد تر از آنی بودم که تصور می کردم : 

« من هر روز به خدا می گفتم من را بابت فلان اشتباهم ببخش و حتی یه ذره تصور نمی کردم که خدا من را بخشیده است ؛ تا کی می خواهم ؛ گرفتار آن گذشته بمانم و هر روز افسرده تر از قبل زندگی کنم ؛ خواندم در جایی که بهترین کار این است ؛‌در عین طلب استغفار و توبه ؛‌ به رحمت الهی امیدوار باش ؛‌ شکرگزار نعمات او باش و برای ارتقای روح و جسم و زندگی ات دعا کن و همواره تلاش کن»

موفق باشید